Uit een studie van het UC Davis Health System (Univ. Californië) blijkt dat patiënt gerichte zorg leidt tot minder specialisten bezoeken, ziekenhuisopnames en diagnostische diensten.
Artsen die meer persoonlijke gesprekken voeren met patiënten en bij hen een actieve rol in de eigen gezondheidszorg stimuleren, kunnen daardoor zorgkosten en diensten beperken.
Gesprekken over familie- en sociale geschiedenis, voeding en lichaamsbeweging, eigen gezondheidsopvattingen en psycho-sociale hulpverlening leidt tot meer vertrouwen in de juiste diagnose en behandelplan bij zowel arts als patiënt.
Deze studie, die plaatsvond in de USA (California, Sacramento, USA), is natuurlijk geen voorspeller voor vergelijkbare resultaten in Nederland.
De besparingen betroffen naar alle waarschijnlijkheid overbodige zorghandelingen, die in het Amerikaanse commerciële zorgstelsel natuurlijk veel meer voorkomen dan hier bij ons.
En in onze basis huisartszorg zullen persoonlijke (eerste) gesprekken toch hopelijk ook eerder regel dan uitzondering zijn?
Maar zou het toch niet de moeite lonen om een vergelijkbaar onderzoek hier uit te voeren? Want overbodige diagnostische handelingen zijn geen onbekend verschijnsel in NL. En een toename van commerciële zorg lijkt daar geen rem op.
En anders gewoon preventief een follow up gesprek (of jaarlijks, bij chronisch bezoek) iets langer inplannen?
