‘Zonder complicaties zijn alle patiënten van het Jeroen Bosch Ziekenhuis … naar de nieuwbouw … verhuisd. … Zowel het ziekenhuis als de politie spreken van een vlekkeloze operatie.’ Tot zover de PR in het Brabants Dagblad, ondersteund door vele enthousiaste tweets @JBZDenBosch over #JBZ.
Vooropgesteld: natuurlijk hebben alle betrokkenen, intern en extern, medisch en ondersteunend, keihard gewerkt om de logistieke operatie zo goed mogelijk te laten verlopen. Hulde daarvoor. Hopelijk houdt het personeel die positieve sfeer en energie vast, die hoort bij samen opnieuw beginnen met een schone lei. Maar is dat genoeg, om te beantwoorden aan de eisen van ziekenhuiszorg 2.0 – anno 2011?
Neen, want (bijna) niemand ligt meer te wachten op de zalvende stemmetjes van de nonnetjes uit het oude GZG, die met je bidden dat DV alles goed zal komen. En ook zal niemand verwachten dat men accuut en volledig geholpen wordt – tenzij dat wordt voorgespiegeld. Les 1 uit het marketing-boekje: niet verkopen wat je niet kunt leveren.
Inderdaad, de bouw van een nieuw ziekenhuis is geen kattepis. Dus dat laat je over aan specialisten (bouwmanagementbureaus, aannemercombinaties – wat zou eigenlijk de norm zijn voor ‘ervaren ziekenhuisnieuwbouw’-specialisten?). Dat dan de slagboom van de parkeergarage of het apotheek nachtloket en nog wat van die dingetjes niet op tijd klaar zijn, daar kun je dan niets meer aan doen. Toch?
Nou, als iemand dan maar weet wat ‘al die dingetjes’ zijn. En wat ‘op tijd’ is. En wat ‘klaar’ is. En wie daarvoor verantwoordelijk is.
Integraal programma-management brengt dit alles in kaart.
Met een goede en volledige risico-analyse van alle primaire en ondersteunende processen en de daarbij betrokken mensen en middelen, kun je aardig de prioriteit aangeven van wat wanneer af moet zijn.
Door adequaat kwaliteitsmanagement (dus geen verzameling protocolletjes op een netwerkschijf) kun je van al die mensen en middelen nagaan of ze de juiste zorgbijdrage kunnen leveren.
Door testen en trainen, vooraf! Bijvoorbeeld van noodoproepsystemen (zie http://tinyurl.com/5vatqra) en nieuwe noodprocedures voor nieuwe ruimten (waar zitten de afsluiters, melders, uitgangen?).
Registreren is zinvol als input van een gezonde permanente verbetercyclus, dus niet klakkeloos invullen van indicatorlijstjes zonder eigen afweging hoe je als ziekenhuis je kwaliteit wil sturen.
Wet- en regelgeving in combinatie met handhaving en beschikbare budgetten is in diverse industriëen (luchtvaart, petrochemie, farmacie) de aanjager van die permanente verbetercyclus. Maar nergens krijgt dit vorm zonder doortastend leiderschap, dat met visie organiseert en kwaliteit afdwingt van alle! betrokken partijen.
Ik wens alle gebruikers van het nieuwe JBZ een veilige toekomst toe. Maar als patiënt stel ik een bezoekje nog even uit, totdat het stof is opgetrokken en gebleken is dat alle systemen naar behoren functioneren (of kan ik ergens de validatierapporten inzien van luchtbehandelingsystemen, noodstroomvoorzieningen, ZIS, EVS, PDMS, PACS, …).
Want tegenwoordig geldt: eerst zien, dan geloven! Pas dan is de JBZ verhuisoperatie geslaagd, wanneer elke patiënt tevreden wegloopt.
